Օրվա լրահոսը անխոս զբաղեցրեց երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտպանությանն ուղղված մշակույթի, արվեստի գործիչների, շոու բիզնեսի աստղերի հայտարարությունը, ընդ որում՝ այդ թվում նաև Ռուսաստանից՝ հայկական ազգանուններով: Նրանք կոչ են անում ազատել Ռոբերտ Քոչարյանին՝ մինչ այդ հայտարարելով, որ չեն մտնում իրավական ընթացակարգերի մեջ և չեն տալիս գնահատական իրավական գործընթացին:
Հենց այդ իսկ պնդումն ինքնին բավականին տարօրինակ է դարձնում հայտարարությունը կամ դրա հեղինակների դիրքորոշումը՝ հաշվի առնելով այն, որ նրանք հայտարարում են, որ իրենց չի համոզում Ռոբերտ Քոչարյանին կալանքի տակ պահելու փաստարկը: Իհարկե, գուցե և չի համոզում, սակայն ամբողջ խնդիրն այն է, որ հնարավոր չէ այդ փաստարկի իրավացիությունը գնահատել՝ չմտնելով իրավական մանրամասների մեջ և չգնահատելով գործի իրավական ընթացքը: Որովհետև միայն այդ դեպքում է հնարավոր գնահատել՝ արդյոք կալանքը իրավաչա՞փ է, անհրաժե՞շտ է, թե՞ ոչ: Մինչդեռ աստղերը և մշակույթի գործիչները մի կողմից՝ ասում են, թե չեն մտնում իրավական գնահատականի մեջ, մյուս կողմից՝ թե իրենց չի համոզում կալանքի հիմնավորումը:
Անկասկած, Ռոբերտ Քոչարյանի ազատությունը պահանջելը, ազատության կոչ անելը յուրաքանչյուր քաղաքացու իրավունքն է՝ անկախ այն բանից, թե ինչպես են այդ կոչերին վերաբերվում մյուս քաղաքացիները: Սակայն հատկանշական է, որ իրենց այդ «իրավունքը» իրացնելիս «աստղերը» փորձում են այսպես ասած՝ «թե՛ կույս մնալ, թե՛ հաճույք ստանալ»: Ընդ որում, հատկանշական է, որ արդեն իսկ կան հայտարարությունից առաջինը «հրաժարվողները», որոնցից մեկն, օրինակ, հայտարարել է, թե՝ եթե մարդն անմեղ է, պետք է ազատ արձակվի, եթե ոչ՝ պետք է պատժվի, հրաժարվելով ուղիղ պատասխանատվություն ստանձնել իր ստորագրած հայտարարության համար կամ հայտարարության տակ իր ստորագրության համար:
Իսկ այդ իրողությունը թերևս պետք է հատկանշական լինի հենց Ռոբերտ Քոչարյանի համար, թե ինչպես են նրա պաշտպանությամբ զբաղված «աստղերը» փորձում անել դա այդ պաշտպանության համար հնարավորինս քիչ պատասխանատվություն ստանձնելու, պատասխանատվությունը իրենց վրայից հնարավորինս հեռացնելու միջոցով: Դժվար է ասել՝ գուցե Ռոբերտ Քոչարյանին դա բավարարում է, գուցե նա կարծում է, որ ավելին ստանալը ուղղակի անհնար է, նույնիսկ մարդկանցից, որոնք նախկինում գործնականում եղել են հենց իշխող «էլիտայի», այսպես ասած, «կորպորատիվ խնամքի» ներքո և հեղափոխությունից հետո զգալիորեն զրկվել դրանից, դրա անհրաժեշտությունից:
Իհարկե պետք չէ բացառել և այն, որ հենց այդ նախկին, այսպես ասած, պարտավորությունների շրջանակն է նաև ստիպել միանալ երկրորդ նախագահի ազատ արձակման մասին հայտարարությանը: Որովհետև ի վերջո՝ նաև հարց է առաջանում, թե ինչ են արել այդ գործիչները Ռոբերտ Քոչարյանին, որ ստիպված են ներկայումս անել մի քայլ, որը նրանց համար, մեղմ ասած, հանրային վրդովմունքի մեծ ռիսկ է և թերևս ոչնչով չարդարացված ռիսկ, որից անգամ Ռոբերտ Քոչարյանի շահը չի կարող նշմարվել: Մյուս կողմից՝ Ռոբերտ Քոչարյանն է գուցե նրանց համար ժամանակին շատ բան արել և գուցե անում մինչև հիմա:
Բոլոր դեպքերում իրավիճակն անշուշտ հերթական անգամ բնորոշում է Հայաստանում հանրային շերտերի և հարաբերությունների արժեհամակարգային այն արատները, որոնք մեծ հաշվով եղել են տարիների ընթացքում Հայաստանում հեղափոխական փոփոխության անհրաժեշտություն հասունացնող առանցքային գործոններից մեկը: Եվ «աստղերն» իրենց հայտարարությամբ մեծ հաշվով ընդամենը կամա թե ակամա վերահաստատում են Հայաստանում արժեհամակարգային հեղափոխության կենսականությունը, և նրանց կոչը առերևույթ վերաբերելով Ռոբերտ Քոչարյանի ազատությանը՝ խորքային, տողատակային առումով իրականում արժեհամակարգային հեղափոխության ակամա կոչ է:
Լուսանկարը՝ Armeniasputnik-ի
